Chocolate en Brownie: het leed voorbij

Een telefoontje over ezels in nood? Daar gaan de welzijnsadviseurs van The Donkey Sanctuary op af. Ze zijn heel wat gewend. Maar soms weten ook zij zich nauwelijks raad met het leed dat ze aantreffen. Het overkwam Alison Beck. Lees hier haar verhaal over Chocolate en Brownie.

Alison: “Het was een noodoproep zoals we ze zo vaak binnenkrijgen bij The Donkey Sanctuary. Twee ezels in een weiland, de bezorgde beller vond ze er wel erg timide bijstaan, wat een rare hoeven, enfin, of we even wilden kijken. Ik reed naar de plaats des onheils, moest even zoeken tussen de bomen en oppassen dat ik de ook aanwezige koeien en kalveren niet stoorde, en daar zag ik ze staan. Twee bruine ezels. Naar later bleek moeder en dochter. Hun hoeven? Grotesk gekruld. Als verbogen zwemvliezen. Turkse slippers is nog een betere omschrijving.

Zelfs ik wist niet wat ik zag. Het meest trieste, de ezels konden er nog mee lopen ook. Triest omdat het ze onmetelijk veel pijn moest doen. Omdat ik ze niet in mijn eentje kon vangen, riep ik een collega op. Samen lukte het ons ze naar de dierenkliniek te brengen. Want voor de smid aan de slag kon, moesten röntgenfoto’s uitwijzen hoe de hoeven van de dieren eraan toe waren.

Als ezels niet bekapt worden, kunnen er namelijk ook vergroeiingen in hun poot optreden. Hun hielen zijn vaak beschadigd, en die staan weer in verbinding met overbelaste pezen en spieren. Daar moet de smid erg mee oppassen. Pas na het bestuderen van de foto’s, wist hij hoe hij moest bekappen. Tussen twee haakjes, wat ben ik blij dat we ons dankzij onze donateurs geen zorgen hoeven te maken over de hoge kosten van kliniek en hoefsmid!

Ondertussen had ik al contact met de eigenaar van de dieren. Een berouwvolle man, dat wel. Door  persoonlijke en financiële problemen was hij de ooit zo welkome ezels eenvoudig ‘vergeten’. Wat doe je dan? Een boete laten opleggen die de toch al berooide man nooit kan betalen? Nee. Ik nam ik de ezels mee naar onze boerderij in Sidmouth. Daar zijn Chocolate en Brownie – zie de foto, dan wordt duidelijk waarom we ze zo genoemd hebben – weer helemaal de oude geworden.”