Dan wilde niet ontbijten…

Langoor Dan had geen zin in zijn ontbijt. Kan gebeuren, denkt u misschien, we hebben allemaal weleens minder trek. Maar bij ezels moet je dan oppassen. Zeker als ze ook nog lusteloos en ongeïnteresseerd zijn. Dat hoort niet bij deze opgewekte dieren. We zeggen bij The Donkey Sanctuary niet voor niets: ‘Pas op voor een saaie ezel.’ Dus… wat was er met Dan aan de hand?

We lieten de dierenarts komen. Die dacht dat Dan een verdichting in zijn maag had. Wat pijnstillers en een injectie, dan moest het wel goedkomen. Maar de volgende dag was Dan er nauwelijks beter aan toe. Op dat moment roken we pas echt onraad en waarschuwden we direct een specialist. Die aarzelde geen moment: enteritis, een infectie van Dans dunne darm.

Dan kreeg de beste behandeling die er was. Zijn gezondheid ging echter steeds verder achteruit. Dan viel om. En nog een tweede keer. Zijn kop hing de hele tijd naar beneden. We begonnen het ergste te vrezen. Van een ochtend geen ontbijt tot misschien wel sterven, in dat in een paar dagen. Echt vreselijk!


van links naar rechts; Murphy, Oscar, Dan

Vanaf dat moment gingen we samen met Dan de strijd tegen de dood aan. Nog meer aanvullende medicijnen, nog meer persoonlijke verzorging. Er volgden zenuwslopende dagen waarin Dan dan weer iets leek op te knappen en dan weer een nieuwe inzinking had. Dan at hij weer iets uit onze handen, dan keek hij ons alleen maar met doffe ogen aan.

Totdat, na tien dagen, Dan ineens weer wat vrolijker uit zijn ogen keek. Hij ging staan, liep naar zijn voederbak en nam voor het eerst weer zelfstandig een hap hooi. En nog een. En nog een. Waar hij nou ineens zo van knapte… we zullen het nooit weten. Maar we zijn maar wat blij dat Dan weer helemaal de oude is!