Één ezelheld bij de graanmolens in Ethiopië

Omringd door wolken van meelstof, worden zware zakken, nog hete meel, direct op de rug van een ezel geladen. Medewerkers zien wel dat de hete bloem brandt in huid van de ezel, maar voor de meeste van hen wordt dit gezien als onderdeel van het zware werk. Het is hard werken voor iedereen in de drukke stad Mekelle in het noorden van Ethiopië.

De stad heeft ongeveer 60 molens. Vanaf de markt wordt het graag vervoerd naar de molens, en vervolgens het meel naar de klanten. De ezel is hiervoor de meest aangewezen manier van vervoeren. Er werken 7 ezels per molen. Volgens onze zadeldeskundige bij The Donkey Sanctuary in Ethiopië, gebruikte tot voor kort geen van hen een pakzadel, die de rug van een ezel beschermt tijdens het werken. In dit geval tegen de zakken hete meel.

Pakzadels variëren van land tot land. Voor het vervoeren van bijvoorbeeld kisten of watercontainers gebruikt men X-vormige stukken hout, met daaronder een beschermlaag, dat geplaatst wordt op de rug van het dier. Veel ezeleigenaren in Ethiopië gebruiken geweven doeken als pakzadels tegen scherpe ladingen. Zonder pakzadels, wrijft de lading over de huid van de ezels en kunnen verwondingen ontstaan.

Onze deskundige ontdekte dat er geen pakzadels werden gebruikt bij de werkezels in Mekelle. De meeste ezels hadden hierdoor zweren en wonden opgelopen. Toen hij aan de eigenaren vroeg waarom de ezels geen pakzadels hadden kreeg hij de volgende reacties: “ezels zijn ezels, pakzadels zijn veel te luxe voor hen”, “dat gaat u niks aan!” en “wij weten niet wat dat zijn”.

Maar er was één uitzondering! Moleneigenaar Roman.

“Ik weet hoe pijnlijk het moet zijn voor de ezels. De zakken hete meel brandt in hun rug. Het brandt zelfs ónze handen bij het laden van de ezels,” vertelt ze. “Ik wilde zelf pakzadels gaan maken voor alle ezels op mijn molen, maar wist niet hoe."

Roman ging samen met haar medewerkers naar het kantoor van The Donkey Sanctuary in Ethiopië, om te leren hoe je een pakzadel te maken. Na de training, ging ze terug naar huis met zeven pakzadels voor haar ezels! Maar daar bleef het niet bij. Ze ging langs bij de andere moleneigenaren in de stad en probeerde hen te overtuigen ook zadels te gebruiken voor hun ezels.

Tot op heden is ze erin geslaagd diverse moleneigenaren te overtuigen van het nut van zadels. Nu heeft bijna driekwart van alle werkezels bij de molens een pakzadel.

Roman blijft opkomen voor het welzijn van de ezels en heeft een reglement opgesteld voor haar eigen molen. Hierin staat onder andere dat nieuwe ezels moeten worden getraind voordat ze met het werk beginnen, alle werknemers moeten de ezels verzorgen, alle ezels met gezondheidsproblemen moeten onderzocht worden door een dierenarts, en natuurlijk, mogen ezels alleen beladen worden als ze voorzien zijn van pakzadels.

Sindsdien heeft geen van haar ezels last van zweren of wonden op hun rug – ze hoopt dat op een dag alle eigenaren hun ezels voorzien van pakzadels.