Een klein ezelverhaaltje…

Dit wordt geen groots en meeslepend artikel. Zo bijzonder is het ook niet. Althans, voor gewone mensen. Voor u en ons, als liefhebbers van ezels, is elk verhaal dat hierop lijkt echter heel belangrijk. Want als je als ezel je beste vriend kwijtraakt en je krijgt er maar liefst negen ezels voor terug – dan is dat toch hartstikke leuk om te lezen? Maakt u kennis met Rosie.

Rosie leefde jarenlang samen met haar vriend Jack, bij liefdevolle eigenaren in Noord-Wales. De twee waren onafscheidelijk. Tot Jack, die zeventien jaar ouder was dat de op dat moment vijftienjarige Rosie, kanker kreeg. Augustus vorig jaar moest de dierenarts hem laten inslapen.

U weet hoe het is met ezels: alleen leven is bepaald niet aan te raden. Ezels zijn sociale dieren die het best gedijen in het gezelschap van andere ezels. Ze maken ook snel vrienden voor het leven.

Rosie’s eigenaren waren echter te oud om er nog een ezel voor Rosie bij te nemen. Daarom namen ze contact op met The Donkey Sanctuary. Onze welzijnsadviseur Kim bracht het echtpaar én Rosie een bezoek. Ja, ze wilde de ezel best meenemen naar onze boerderij in Sidmouth. Maar reizen… dat ging Rosie niet zo goed af. Ook was ze niet gewend aan onbekende mensen om haar heen.



Dus besloot Kim de ezel te gaan trainen. En toen ze na een paar dagen weer terug moest naar Sidmouth, nam een lokale trainer in Wales de oefeningen over. Die kon Kim dan weer volgen op de video.

Het wennen aan het onbekende ging steeds beter. En Rosie durfde ook al een trailer in te gaan. En op een dag oordeelde Kim dat de tijd gekomen was om de ezel naar Sidmouth te rijden. Na een voorspoedige reis maakt Kim kennis met negen andere nieuwkomers op onze opvangboerderij. Het groepje nam haar direct op. En daarom zeggen we blij: welkom Rosie!