Een nieuw begin: voor Pluto!

U weet dat The Donkey Sanctuary in Engeland ook wel ezels herplaatst. Dan hebben ze een tijdje op een van onze opvangboerderijen gewoond, en meldt zich iemand als ‘adoptieouder’. We gaan dan natuurlijk eerst kijken. En nog een keer kijken. Is er een goede match? Dan staan we de ezel af. Dit gebeurde ook bij Pluto. Maar… hoe gaat dat in coronatijd?

Even wat vooraf ging. Eerst was er Donk. Donk was herplaatst en leefde jarenlang samen met een ezelmaatje. Die kwam helaas te overlijden. Donk was ontroostbaar en moest gewoon een nieuwe metgezel krijgen. Dat werd de rustige Pluto. Na een korte wenperiode bleken de twee voor elkaar gemaakt. Maar toen sloeg wederom het noodlot toe, maar nu voor Pluto: na zes maanden stierf Donk en bleef Pluto alleen achter.

Op zijn beurt had Pluto een partner nodig. Zou de achtjarige Zebidiah, een bewoner van een van onze boerderijen, bij hem passen? In coronatijd houden we natuurlijk afstand, een fysieke ontmoeting tussen de twee ezels was daardoor onmogelijk. Eerst moest onze welzijnsadviseur maar eens bellen met Pluto’s adoptiemoeder. Via Whatsapp, met beeld, zodat de laatste wist hoe Zebidiah eruit zag. Zo’n eerste indruk is belangrijk, toch?

Nu komt het. Zebidiah begon tijdens het gesprek ineens te balken. En Pluto balkte terug. En niet zo’n beetje ook! Als dit geen teken was! Enfin. Nu durfden adviseur en adoptiemoeder een echte ontmoeting wel aan. Ze kregen geen ongelijk. Na een paar dagen om elkaar heen gedrenteld te hebben, begonnen Pluto en Zebediah met elkaar te spelen. Steeds langer, steeds intensiever. En nu? De dikste vrienden!