Eerst was er die advertentie in een oude krant…

Op een kille dag besluit Mel de open haard aan te maken. Ze pakt wat houtblokken en een aantal oude kranten. Haar oog valt op een advertentie: vijftien strandezels te koop aangeboden in Scarborough, in het Engelse graafschap North Yorkshire. Nu, tien intense, soms verdrietige maar ook gelukkige jaren verder, staat Mel haar dieren af aan The Donkey Sanctuary.

Mel vertelt: “Als kind kreeg ik van mijn grootouders een schilderijtje met een meisje op een ezel. Prachtig vond ik dat, ik voelde de liefde tussen die twee. Helaas mochten wij thuis geen dieren houden. En nu waren er die ezels op het strand: ik was meteen verliefd op ze! Tien jaar lang ben ik hun begeleider geweest. Ik heb genoten van de gesprekken die ik met badgasten voerde, van het plezier van de kinderen op een ezel, en hoe relaxed de dieren daar zelf op reageerden.”

Ondertussen was het leven voor Mel niet makkelijk. Ze scheidde van haar man. Haar huis brandde af. En drie familieleden kregen in hetzelfde jaar kanker. Mel: “Maar wanneer ik de wanhoop nabij was, waren er altijd mijn ezels. Zij gaven me een reden door te gaan. Ik herinner me een keer dat ik huilend in het gras zat. Een voor een kwamen de dieren naar me toe om me op te beuren. Zelf vragen ze maar zo weinig. Een beetje eten, tijd en liefde, meer niet.”

Ezels houden is echter zwaar werk. Mel was er zeven dagen per week mee bezig. En van het vele sjouwen met voer en water kreeg ze rugklachten. Ze besefte dat ze het niet lang meer zou volhouden. Op advies van haar zoon volgde ze een cursus hondenverzorging. En onlangs kreeg ze de kans een asiel over te nemen. Die greep ze aan. Maar natuurlijk niet nadat ze de verzekering van The Donkey Sanctuary had gekregen dat haar ezels welkom waren op een van onze boerderijen.

Mel: “Ik wil niet alleen de mensen van de opvangboerderij danken maar ook de lieve donateurs van The Donkey Sanctuary. Zij maken dit immers allemaal mogelijk. Heel hartelijk bedankt dus!”