Eindelijk vertrouwde Guinness zijn verzorgers!

Wat was het zielig om Guinness zo te zien worstelen met zijn omgeving. Hij was al zijn vertrouwen in mensen kwijtgeraakt. Nerveus en angstig maakte hij zich uit de voeten als zijn verzorgers hem met de halster naderde. Zou het ooit nog goedkomen met het angstige ezeltje? Ja, want daar was die dag in de stal…

Vanaf de eerste dag dat Guinness onder onze hoede kwam, was duidelijk dat hij aandacht nodig had. Hij reageerde altijd bang als iemand op hem afkwam. Zeker met de halster. Dan legde hij zijn kop op de grond om te voorkomen dat hij die om kreeg. Zou daar dan ook de oplossing in zitten?

Dit is wat Rosie vertelt, een van Guinness’ verzorgers: “Op een dag liep ik de stal binnen met een paar borstels. Ik begon de eerste ezels te borstelen en was toevallig het halster vergeten dat ik daar altijd voor gebruik. Ik zag Guinness vanuit de hoek van de schuur naar me kijken. Tot mijn verbazing liep hij ineens naar me toe. Ik kon hem gewoon borstelen! Ik had hem nog nooit zo ontspannen gezien."

Rosie realiseerde zich dat de hoofdriem een van de belangrijkste oorzaken van zijn nerveuze gedrag was. De oplossing: ze moest Guinness zover zien te krijgen dat hij de halster met iets positiefs associeerde. Dat was de ervaren verzorger wel toevertrouwd! Ze stelde een trainingsplan op. Eerst liet ze Guinness gewoon wennen aan het feit dat ze bij hem in de buurt was. Daarna ging ze steeds een stapje verder met het dier te aaien.



Toen ging ze oefenen met de halster. De eerste keren liep ze gewoon met het leer in de hand langs hem. Vervolgens ging ze hem aaien met de halster in haar andere hand. Toen deed ze die voor het eerst om, een paar seconden maar. En nu? Nu is Guinness een van de eerste ezels die naar Rosie toe komt als ze de schuur in gaat. Met of zonder halster. De hoofdriem is niet langer de vijand. En niet alleen van het borstelen geniet de ezel met volle teugen: ook van zijn nieuwe leven!