Het kerstwonder van Mary en Della!

Hoe waren uw kerstdagen? Ongetwijfeld anders dan anders maar hopelijk toch plezierig en in het gezelschap van enkele dierbaren. Op de boerderijen van The Donkey Sanctuary was het extreem rustig. Geen kerstliederen zingen, geen feestelijke ritjes van kinderen op onze therapie-ezels. Toch was er af en toe die glimlach: als we terugdachten aan Kerstmis 2019. En aan Mary en Della…

Het was twee dagen voor Kerstmis. 2019 dus, niet 2020. Een heel andere tijd. Maar voor de 17-jarige ezel Mary en haar dochter een afschuwelijke tijd. We troffen beide dieren op een kleine boerderij. In een smerige, lekke stal, bezaaid met uitwerpselen, in een dikke laag modder. Ze konden geen kant op. Dat was ook onmogelijk geweest. Vooral Mary had ontzettend veel pijn. Haar hoeven waren in geen tijden bekapt en al helemaal vervormd. Stilstaan lukte nauwelijks, laat staan lopen…

En dan hun vacht! Doorweekt, onder de klitten, overdekt met poep. Heel voorzichtig trokken onze verzorgers er de loszittende plukken uit. Grote, vieze haarballen. Daarna werden Mary en Della geknipt, al even zachtzinnig. Alles met de hand en beetje bij beetje, om de arme ezels niet teveel stress te bezorgen. Hun vachtverzorging duurde, inclusief het wassen, maar liefst drie dagen!



Intussen kwamen ze in onze eigen warme stal langzaam bij van hun ellendige ervaringen. De eigenaar had gelukkig door dat hij maar een ding kon doen: moeder en dochter aan The Donkey Sanctuary afstaan. En de beide ezels door ons én onze trouwe donateurs liefdevol te laten verzorgen, de rest van hun leven.

Van die ‘rest’ is inmiddels een jaar voorbij. Aan niets is nog te merken dat Mary en Della ooit op sterven na dood waren. Della heeft zich tot een nieuwsgierige doerak ontwikkeld. En ook moeder Mary is over haar aanvankelijke schuwheid heen.

Dáár moesten wij aan denken, de afgelopen kerstdagen: aan dat wonder van een jaar geleden…