Het wonder van de ezeltherapie

Het wonder van de ezeltherapie: twee prachtvoorbeelden

Mensen en ezels kunnen een zeer hechte band hebben. Dat hoeven we u niet te vertellen! Daar is de ezeltherapie van The Donkey Sanctuary ook op gebaseerd. Het is verbazingwekkend hoe kinderen maar ook volwassenen met een emotionele beperking opknappen door het contact met ezels. Lees hieronder over twee prachtvoorbeelden!

Op vierjarige leeftijd bezocht de gehandicapte Francis voor het eerst onze boerderij in Leeds. Onze ezeltherapie draaide toen nog om het verbeteren van de spierkracht van cliënten. Francis had daar ook zeker baat bij. Inmiddels is hij 22 jaar en student. Een paar maanden geleden moest hij alleen nog zijn afstudeerscriptie schrijven. Daar ging het mis. Francis kon de druk niet aan en dreigde zijn diploma niet te krijgen. Toen kwam hij weer naar Leeds. Onze ezeltherapie is veranderd. Nu zetten we ezels ook in om het zelfvertrouwen van mensen zoals de in zichzelf gekeerde Francis te vergroten.

Harbin hielp Francis af te studeren

Prachtig om te zien hoe zijn eerste contact met de ezels verliep. Zoals u misschien weet, zoeken niet alleen mensen de ezels uit maar ook andersom. Deze keer was het Harbin die als eerste van alle ezels toenadering tot Francis zocht. Op een voor hem kenmerkende manier: door keihard te balken! Dan weten wij van The Donkey Sanctuary dat het wel goed zit. Wat heet: door de interactie met Harbin heeft Francis geleerd zich te uiten en zich minder druk te maken. Dat diploma? Dat heeft hij op zak!

"Francis: ‘Harbin heeft me geleerd mijn emoties onder controle te krijgen en dat alles relatief is. Ik raak nu veel minder snel in paniek.’ "




Gian: Twaalf woorden achter elkaar

Voor het tweede voorbeeld van succesvolle ezeltherapie gaan we naar Birmingham. De kleine Gian heeft het syndroom van Down. Hij kent twaalf woorden, kan zich geen tel concentreren, rent overal op af. Ook op onze ezel Raymond, die daar niets van moest hebben. Dit gebeurde nog een paar keer tot onze trainer Gian uitlegde dat hij veel te wild deed. Nu naderde hij Raymond veel voorzichtiger. Gian leerde de ezel zelfs te borstelen, rustig naast hem te lopen, en – en nu komt het – tegen hem te praten. Want wat zei Gians vader? “Normaal gesproken doet Gian een hele week over zijn twaalf woorden. Nu sprak hij ze achter elkaar tegen Raymond! En wat was hij daar trots op!”

Word ook donateur, en help mensen als Francis en Gian.