Kerstmis, een jaar geleden…

Al in maart 2020 had een bezorgde ezelfan ons op Patsy en Patrick gewezen. “Kijk dan, die twee daar, in de kou zonder beschutting, dat kan toch niet?” Nee, dat kon niet. En daarom gingen we met de eigenaar van de twee ezels in gesprek. Die vertelde ons dat hij een schuur had besteld maar dat de levering door corona vertraagd was. Rond kerstmis van dat jaar zochten we de man weer op…

Een schuilplaats voor ezels moet minimaal aan drie zijden dicht zijn en een dak hebben. Hij moet groot genoeg zijn om plaats te bieden aan het aantal ezels ter plekke. En er moet, zeker in de winter, voldoende voer stro aanwezig zijn om op te liggen en van te eten.

Dat was met kerst verleden jaar echter nog steeds niet het geval. Sterker, de beloofde schuur was nooit aangekomen. Inmiddels was het koud geworden en gaan sneeuwen. Patsy en Patrick stonden bibberend in drassige veld en vooral Patsy was sinds maart flink afgevallen.



De eigenaar begreep nu ook dat hij de twee ezels onmogelijk nog kon houden. Hij stond ze met pijn in hart aan The Donkey Sanctuary af maar wist ook: bij ons zijn ze in de beste handen. En dat komt door trouwe donateurs zoals u! Want ú zorgt ervoor dat wij de ezels in onze opvang iedere dag kunnen voeren, verzorgen en vertroetelen.

Dank u wel daarvoor, mede namens de ex-eigenaar van Patsy en Patrick. En als u ook vandaag, een jaar nadat wij de twee ezels onder onze hoede hebben genomen, weer rond de kerstdagen, een gift voor de ezels over hebt: extra bedankt!