Kijk, een ezel op de snelweg!

Nou ja, bíjna op de snelweg. De geschrokken automobilist wist niet hoe snel hij contact moest opnemen met The Donkey Sanctuary in Ierland. Welzijnsadviseur Emily ging er direct op af. Ze schrok al net zoals de man in de auto. Daar stond een ezel, pal naast de autobaan, in een enorme modderplas. Het leek wel alsof hij vastzat. Als hij zich zou losrukken en de weg op zou rennen, was het leed niet te overzien…

Toen Emily de ezel voorzichtig naderde, zag ze wat de oorzaak van de modder was. Een overgelopen afvoer had voor een grote kring water gezorgd, om de ezel heen, van bijna een meter breed. Die stond zelf nog maar net droog, als je de vettige modder zo kunt noemen. Het dier kon geen kant op en durfde dat ook niet. Maar als het water zou blijven stijgen…

Waar Emily ook van schrok, was de conditie van de bomen in de buurt van de ezel. Daar zat geen bast meer omheen. Ze vermoedde dat het arme dier dagenlang geen eten had gehad en daarom maar aan de bomen begonnen was.

Emily wist dat ze de ezel nooit in haar eentje weg zou krijgen. Ze waarschuwde een collega, en samen begonnen ze het dier aan te moedigen over het water te springen. Die wist op een gegeven moment eindelijk zijn angst te overwinnen en waagde de sprong. Gelukt!

Omdat er op onze opvangboerderij geen plaats was, namen Emily en haar collega de ezel mee naar een bevriende dierenwelzijnsorganisatie. Daar mag hij gelukkig blijven. Maar wíj hebben beloofd de eerste medische kosten op ons te nemen: zijn hoeven en gebit waren er namelijk slecht aan toe, het dier zat vol wormen. Maar dankzij uw steun hoeven we ons daar geen zorgen over te maken. Hebt u ook nog een gift over voor de toekomst van de geredde ezel? Dank u wel!