Oscar kan weer ‘lachen’!

Oscar? Wie was Oscar ook alweer? Ezel Oscar is met zijn 28 jaar de oudste bewoner van onze opvangboerderij in Birmingham. Populair bij medewerkers, vrijwilligers en publiek. En even opgewekt als nieuwsgierig. Tot een paar weken geleden…

Toen was Oscar helemaal niet meer zo gezellig. Hij stond er een beetje triest bij. Zat maar te smakken. Én liet een deel van zijn voedsel uit zijn bek vallen, half gekauwd, spuugde het er soms zelfs uit. Dit kon maar op een ding wijzen: problemen met het gebit.

De paardentandarts moest eraan te pas komen. Waar zat het fout in de ezelbek? Het bleek dat twee hoektanden van Oscar los zaten. Trekken was de enige oplossing. Niet leuk natuurlijk, voor het oude dier.

Gelukkig kreeg de tandarts bij de operatie hulp van Oscars beste vriend, assistent Georgie. Zij hield Oscars kop stevig vast op een soort gewatteerde operatietafel, en sprak de ezel troostende woordjes toe. Daarna volgde een plaatselijke verdoving, een tang kwam tevoorschijn, en in een mum van tijd lagen de twee hoektanden eruit. Nog een paar weken spoelen na elke voeding, en Oscar kan, weer helemaal zijn eigen opgewekte ik, nog járen lachen.