Waarom ezels als Dylan niet alleen kunnen leven…

Zijn vorige eigenaren vonden Dylan helemaal alleen achterin een markt. Ze kregen zo’n medelijden met hem dat ze besloten hem te kopen. Maar toen ze thuiskwamen, bleek het verzorgen van een enkele ezel toch een stuk moeilijker dan ze dachten…

Want Dylan was wel erg onhandelbaar. Hij deed waar hij zin in had, liet zijn hoeven niet bekappen, stond eigenlijk niets toe waar andere ezels geen enkel probleem mee hebben. Verontrust namen zijn nieuwe baasjes contact op met The Donkey Sanctuary. Wisten wij wat er aan de hand kon zijn?

Onze welzijnsadviseur Cathy Griffin wist het meteen: “Ezels zijn kuddedieren. Als ze alleen leven, krijgen ze stress, worden ze depressief, verliezen ze vaak hun eetlust, en gaat hun gezondheid achteruit. Daarnaast vertonen ze allerlei gedragsproblemen. Dat lijkt dan op agressie maar het is vaak een uiting van eenzaamheid.”

Omdat een ezel de aangeboren neiging heeft zich te binden, wordt een geïsoleerde ezel al snel afhankelijk van zijn menselijke verzorgers. Dat leidt dan tot overmatige opwinding en onstuimigheid. Precies wat bij Dylan aan de hand was.

Cathy stelde de eigenaren van de ezel voor een geschikt tehuis voor hem te vinden waar meer soortgenoten leven. Zo gezegd zo gedaan. Nu woont Dylan op onze vestiging in het Ierse Cork. Samen met tientallen andere ezels, waaraan hij steeds meer gewend én gehecht raakt. Nooit meer eenzaam dus!