Wat als je nog zo jong je moeder verliest…?

De redding door The Donkey Sanctuary van twintig verwaarloosde ezels in één keer, was groot nieuws in Ierland. Zeker toen vier van de ezels ook nog eens zwanger bleken te zijn. Bij drie verliep de bevalling voorspoedig. Maar de geboorte van Milana was problematisch. Zeker omdat haar moeder Linnet niet sterk was door alle ellende die ze had doorgemaakt…

Een schrijnend tekort aan medische zorg, voedselgebrek, hoeven die in geen tijden bekapt waren, en een vacht vol luizen hadden hun tol geëist bij de arme Linnet. Geen wonder dat ze na de geboorte van Milana geen melk kon produceren. Er zat voor onze verzorgers op de boerderij niets anders op dan het veulen flesvoeding te geven.



Daar wende het ezeltje gelukkig snel aan. Elke drie uur kreeg ze een nieuwe fles. En altijd in de nabijheid van haar moeder. Linnet werd helaas zwakker en zwakker. Tot ze op een dag niet meer wakker werd en weesveulen Milana alleen achterbleef.

Tijd om te treuren was er niet. Jonge ezels moeten immers ervaringen opdoen, wennen aan hun omgeving, en vooral blijven eten. Na een paar weken kreeg Milana tussen de melk door ook vaste voeding aangeboden. Gras en hooi voornamelijk. Geleidelijk aan werd het veulen steeds zwaarder en sterker. En toen de flesvoeding stopte, was Milana klaar voor het leven.

Maar… nog wel alleen. Daar kwam gelukkig een eind aan toen de merrie Sterling Milana onder haar hoede nam. Die had zelf al een veulen gebaard, Tweety. Twee kinderen, dat kon toch ook? Zo komt het dat er op onze opvangboerderij in Ierland nu drie ezels onafscheidelijk door de weilanden struinen en de nacht bij elkaar doorbrengen. Zorgt u er met uw gift voor dat ze dat ook kunnen blíjven doen? Dank u wel!