Wat moesten we nou toch met een geitje?

Ezels zijn onze en uw favoriete dieren. Maar van andere houden we natuurlijk ook. Van geiten bijvoorbeeld. Toen een ezel en een geit bij ons binnen werden gebracht, moesten we echter stevig achter de oren krabben. Hoe jammer ook, maar voor het verzorgen van geiten hebben we geen vergunning. Hoe losten we het op?

Vooral de ezel had dringend medische verzorging nodig. De toestand van zijn hoeven was erg slecht. Helemaal kromgegroeid, in geen jaren bekapt. Daarnaast waren beide dieren verkleumd tot op het bot. Ze hadden tijden lang in de stromende regen gestaan. Van een eigenaar ontbrak elk spoor. Eerst dus die hoeven herstellen en de ezel en de geit laten opwarmen. Toen was het tijd voor deel twee van ons plan.

We namen contact op met een bevriend dierenasiel waarvan we wisten dat ze boerderijdieren opvingen. Een ezel en een geit, samen? Ja hoor, daar hadden ze nog wel plaats voor. Maar we moesten ze wel aan hun soortgenoten in de wei laten wennen. Want de ezel leek nog nooit andere ezels te hebben gezien. En de geit keek verbaasd naar die rare dieren met hoorns: zo zag hij er toch niet uit?

Maar alles kwam goed. De ezel sloot direct vriendschap met de andere langoren in de wei, en de geit zat al snel te stoeien en te klauteren met de sikken en de bokken. Het dierenasiel maakt zich ook helemaal geen zorgen: het zou ze echt wel lukken een liefhebbend baasje voor de twee te vinden.

Als u, tot slot, een donatie over hebt voor de medische kosten die we voor vooral de ezel hebben moeten maken: met een tientje of misschien € 25 zijn we erg blij. Dank u wel alvast!