Zo bijzonder kunnen ezels zijn (deel 1)!

Op 31-jarige leeftijd is ezel Boomer overleden. Triest natuurlijk, maar niet uitzonderlijk. Volgens de archieven van The Donkey Sanctuary worden ezels gemiddeld iets ouder dan 30 jaar. Wél bijzonder is hoeveel plezier Boomer de andere ezels in onze opvang in Ivybridge bezorgde, hoe blij hij zijn verzorgers maakte én hoe bekend hij in de wijde omgeving was.

Boomer was 's ochtends altijd de eerste bij de poort van de opvang. Daar zei hij iedereen die in de buurt kwam gedag. Hij wilde altijd spelen, stond altijd in het middelpunt van de belangstelling. Om Boomer kon je niet heen. Probeerde je het, dan stootte hij je verontwaardigd aan voor een aai, een knuffel, een krab in de nek.



Zijn verzorgers halen herinneringen op. Vrijwilliger Pat zegt bijvoorbeeld: “Er was altijd iets om over te praten als Boomer in de buurt was. Over weer een nieuwe ontsnapping. Of als hij weer eens een kopje thee met ons dronk – Boomer was dol op kruidenthee. Het is nu zo stil zonder zijn dagelijkse begroetingen.”

Boomer was ook erg geliefd buiten de opvangboerderij. Velen zullen hem zich herinneren van zijn optreden bij kerstspelen op scholen of bij kerken. Of, zoals verzorger Clare nog weet, “toen ze voor een lokale musical over Josef en zijn gekleurde mantel een ezel nodig hadden. Boomer genoot van alle aandacht!”



Maar als er iets was waar Boomer nóg meer van hield dan van de schijnwerpers, was het eten. Zijn verzorgers troffen hem op tal van plaatsen aan waar hij niet hoorde te zijn. Gewoon je neus achternalopen, moet hij gedacht hebben. En dan was het hem weer eens gelukt een hek te openen en een emmer pas bereid voer om te stoten. Daar liet hij de andere ezels overigens altijd van mee genieten.

Om Boomer helemaal nooit te vergeten, is de staf van Ivybridge van plan hun zintuigentuin – een tuin die door de plantenkeuze en de inrichting de zintuigen van de bezoekers prikkelt – naar deze bijzondere ezel te noemen. Een voortreffelijk idee!