Zó raakte Beano zijn angst voor mensen kwijt

We schrijven u wel vaker over ezels die bang voor mensen zijn. Vaak omdat ze nare ervaringen met ze hebben gehad. Maar soms kan hun angst ook andere oorzaken hebben. Zo wilde Beano na een vervelende buikoperatie niet meer door zijn verzorgers aangeraakt worden. Heel lastig, want die moesten zijn wonden controleren en schoonmaken. Clickertraining bracht uitkomst…

U kent de clickertraining misschien wel van honden. Het idee is dat je op het moment dat een hond het gewenste gedrag vertoont, een keertje klikt met de clicker – u weet wel, je had ze vroeger veel in kikkervorm. Vervolgens geef je het dier een snoepje als beloning. Het idee erachter is dat honden zo eerder doorhebben wanneer ze iets goeds doen en dus sneller nieuwe dingen leren.

Nu weten we dat je ook andere dieren met clickers kunt trainen. Olifanten bijvoorbeeld. Maar ook roofdieren zoals luipaarden. Zou het dan ook werken bij de mensenschuwe Beano?

Verzorger Jen van onze opvangboerderij in Devon besloot het uit te proberen. Met een clicker en wat lekkers ging ze naar de ezel toe. Ze vertelt: “Ik ging naast hem staan. Toen Beano stilstond met zijn kop naar voren gericht, klikte ik en beloonde ik hem. Dat herhaalde ik een paar keer. Hij vond het al snel erg leuk.”

De volgende dag trainden ze weer. Eerst moest Beano zijn kop naar voren doen – dit omdat hij daarvóór als hij aan buik aangeraakt werd steeds naar beneden keek om zijn verzorgers te bijten. Dan ging de clicker af en gaf Jen hem een ezelsnoepje. De dag daarna legde ze heel voorzichtig haar hand op zijn zij. De ezel voelde zich zichtbaar ongemakkelijk maar liet het wel toe. Zodra hij weer naar voren keek, drukte Jen op de clicker, bood ze de beloning aan en haalde ze haar hand weg.

Ook dit kunstje herhaalden ze elke dag opnieuw. Beano werd er steeds rustiger onder. Jen: “Hij leerde echt extreem snel!” Een paar weken later lukte het Jen voor het eerst haar hand op de buik van de ezel te leggen. En eindelijk kon ze de plek van de operatie goed schoonmaken. Weer een paar weken later bleef hij Beano ook rustig toen de dierenarts hem onderzocht.

En nu? Beano heeft de clicker niet meer nodig. Hij laat zich inmiddels gemakkelijk aanraken. Allemaal dankzij Jens engelengeduld én de aangeboren intelligentie van een voorheen zo mensenschuw ezeltje!